Parafię ufundował zapewne na przełomie XIV i XV wieku Piotr Kmita z Wiśnicza, wojewoda sandomierski (w roku 1448 świadkiem uposażenia kościoła w Rzeszowie był Strzesko, pleban w Dynowie). W roku 1462 Małgorzata z Dynowa, wdowa po Mościcu, ufundowała w Dynowie prepozyturę wraz z kolegium 4 wikariuszów wieczystych (ofiarowała wówczas proboszczom dynowskim m.in. wioskę Ulanicę). Świadkiem tego aktu, dokonanego w Dynowie, był między innymi słynny historyk ks. Jan Długosz, wówczas senior kanoników krakowskich. Pierwotny kościół drewniany pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, wzniósł zapewne pod koniec wieku XIV Piotr Kmita.

Obecny kościół parafialny pw. św. Wawrzyńca, z fundacji Małgorzaty z Dynowa, zbudowany i poświęcony w roku 1462, posiadał murowane prezbiterium i drewnianą nawę. Około roku 1604 Katarzyna z Maciejewskich Wapowska sfinansowała przebudowę kościoła. Zastąpiono wówczas drewniane ściany nawy murowanymi, zachowując poprzednią formę kościoła. Świątynię konsekrował w roku 1617 arcybiskup lwowski Andrzej Pruchnicki pw. św. Wawrzyńca. Podczas najazdu wojsk Jerzego Rakoczego w roku 1657 wnętrze kościoła zostało poważnie uszkodzone przez pożar. Po odbudowie konsekrował świątynię w roku 1663 biskup przemyski Stanisław Sarnowski. Kościół był restaurowany w latach 1891 – 1894. Polichromię wykonał w roku 1969 artysta Stanisław Szmuc. Wyposażenie wnętrza pochodzi z XVII – XIX wieku. W kaplicy, w ołtarzu umieszczony jest obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (z wieku XVI).

(Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 1997, s. 99)